Η Εύη σχολιάζει... 15/10/2012
Ξεκινάς να διαβάζεις την ιστορία της Γλυκερίας Μπάκα, καλλονή από τις λίγες που μεταμορφωθηκε σε … Λώρα Μαντά.
Εκείνος, ο Ιάσονας Διακογεωργίου, οπου στην συνεχεια γινεται βουλευτής Δωδεκανήσου.
Η γνωριμία τους τυχαία και ικανη να τον κανει να σέρνεται σαν… καράβι, ακόμα κι όταν έγινε υπουργός Οικονομίας και Oικονομικών.
Παντρευτηκαν αλλα η παθολογική του αδυναμια σε εκεινη μονο σε καλο δεν θα του εβγαινε. Και το τέλος; Συγκλονιστικό…
Ένα ερωτικό θρίλερ που μονο να το αφησεις απο τα χερια σου δεν θα θελησεις μιας και η μια ανατροπη διαδεχεται την άλλη
εκδόσεις http://www.livanis.gr
Εκείνος, ο Ιάσονας Διακογεωργίου, οπου στην συνεχεια γινεται βουλευτής Δωδεκανήσου.
Η γνωριμία τους τυχαία και ικανη να τον κανει να σέρνεται σαν… καράβι, ακόμα κι όταν έγινε υπουργός Οικονομίας και Oικονομικών.
Παντρευτηκαν αλλα η παθολογική του αδυναμια σε εκεινη μονο σε καλο δεν θα του εβγαινε. Και το τέλος; Συγκλονιστικό…
Ένα ερωτικό θρίλερ που μονο να το αφησεις απο τα χερια σου δεν θα θελησεις μιας και η μια ανατροπη διαδεχεται την άλλη
εκδόσεις http://www.livanis.gr
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Εκείνη, η Γλυκερία Μπάκα, ένα φτωχοκόριτσο από την Καλλιθέα, καλλονή από τις λίγες –τύφλα να ’χει η Μόνικα Μπελούτσι!–, αναγκάστηκε να δουλέψει από μικρή για να βοηθήσει στο σπίτι. Η δουλειά στο παπουτσάδικο της Δαβάκη ήταν το καλύτερο που της συνέβη, μέχρι που τα… ειδικά προσόντα της την οδήγησαν στην τηλεόραση, σε τηλεπαιχνίδι, κι από κει σε σίριαλ. Ήξερε πια τι έπρεπε να κάνει για να φτάσει στο στόχο – με καλλιτεχνικό όνομα πλέον… Λώρα Μαντά.
Εκείνος, ο Ιάσονας Διακογεωργίου, από τ’ Αφάντου της Ρόδου, σπούδασε στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και ξεκίνησε καριέρα οικονομολόγου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο παλιός συμμαθητής του, πρωθυπουργός πια, τον κάλεσε για βοήθεια στις εκλογές, όπου εξελέγη πανηγυρικά βουλευτής Δωδεκανήσου.
Όταν, εντελώς τυχαία, γνώρισε τη Λώρα, ένιωσε να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι του. Κι άρχισε να σέρνεται σαν… καράβι, ακόμα κι όταν έγινε υπουργός Οικονομίας και Oικονομικών.
Την πήρε με παπά και με κουμπάρο στην Πάτμο, αλλά η παθολογική αδυναμία του γι’ αυτή τον ώθησε σε επικίνδυνα μονοπάτια, πιο βαθιά κι από της Αποκάλυψης…
Ποιος έσυρε πρώτος το χορό της καταστροφής;
Ο γκρεμός, χειρότερος κι απ’ τον Καιάδα, δεν είχε τέλος. Και το τέλος; Συγκλονιστικό…
Ένα ασύλληπτης έντασης ερωτικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και κάνει την καρδιά να χτυπάει ως την τελευταία σελίδα, μέσα από απίθανες ανατροπές. Μια ηθογραφία των καιρών που δημιουργούν... ανθρώπους-αρπακτικά.
«Άφησε το χαρτί πάνω στο γραφείο και ήπιε μια γερή γουλιά. Γυρίζοντάς τη στον ουρανίσκο του, σκόρπιες εικόνες στριφογύρισαν στο μυαλό του. Τα ανέμελα παιδικά χρόνια και τα ξέγνοιαστα παιχνίδια στην παραλία... Η μητέρα του και ο πατέρας του να πατάνε σταφύλια στο μικρό πατητήρι και να κερνάνε όλο το χωριό... Ο θείος του ο παπάς, που κάθε Κυριακή, μετά την εκκλησία, του έδινε χαρτζιλίκι... Το κλάμα της μάνας όταν εκείνος έφευγε για την Αμερική, για να σπουδάσει στο Γέιλ... Το πάντα πονεμένο βλέμμα της Μαρίνας...
»Στο μυαλό του ήρθε και η Αποκάλυψη. Ήταν σαν να την έβλεπε μπροστά του...»
Εκείνος, ο Ιάσονας Διακογεωργίου, από τ’ Αφάντου της Ρόδου, σπούδασε στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και ξεκίνησε καριέρα οικονομολόγου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο παλιός συμμαθητής του, πρωθυπουργός πια, τον κάλεσε για βοήθεια στις εκλογές, όπου εξελέγη πανηγυρικά βουλευτής Δωδεκανήσου.
Όταν, εντελώς τυχαία, γνώρισε τη Λώρα, ένιωσε να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι του. Κι άρχισε να σέρνεται σαν… καράβι, ακόμα κι όταν έγινε υπουργός Οικονομίας και Oικονομικών.
Την πήρε με παπά και με κουμπάρο στην Πάτμο, αλλά η παθολογική αδυναμία του γι’ αυτή τον ώθησε σε επικίνδυνα μονοπάτια, πιο βαθιά κι από της Αποκάλυψης…
Ποιος έσυρε πρώτος το χορό της καταστροφής;
Ο γκρεμός, χειρότερος κι απ’ τον Καιάδα, δεν είχε τέλος. Και το τέλος; Συγκλονιστικό…
Ένα ασύλληπτης έντασης ερωτικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και κάνει την καρδιά να χτυπάει ως την τελευταία σελίδα, μέσα από απίθανες ανατροπές. Μια ηθογραφία των καιρών που δημιουργούν... ανθρώπους-αρπακτικά.
«Άφησε το χαρτί πάνω στο γραφείο και ήπιε μια γερή γουλιά. Γυρίζοντάς τη στον ουρανίσκο του, σκόρπιες εικόνες στριφογύρισαν στο μυαλό του. Τα ανέμελα παιδικά χρόνια και τα ξέγνοιαστα παιχνίδια στην παραλία... Η μητέρα του και ο πατέρας του να πατάνε σταφύλια στο μικρό πατητήρι και να κερνάνε όλο το χωριό... Ο θείος του ο παπάς, που κάθε Κυριακή, μετά την εκκλησία, του έδινε χαρτζιλίκι... Το κλάμα της μάνας όταν εκείνος έφευγε για την Αμερική, για να σπουδάσει στο Γέιλ... Το πάντα πονεμένο βλέμμα της Μαρίνας...
»Στο μυαλό του ήρθε και η Αποκάλυψη. Ήταν σαν να την έβλεπε μπροστά του...»