Η φίλη Δέσποινα διάβασε και μας έστειλε την άποψή της για το βιβλίο "Ιμαρέτ". Ας δούμε πώς της φάνηκε:
.« Ένα Ιμαρέτ είναι η γη. Το ιμαρέτ του Θεού. Κι εμείς οι φτωχοί, τα ορφανά και οι ταξιδιώτες της ζωής που μας φιλοξενεί. Μας τρέφει, ανοίγει την αγκαλιά του, μας δέχεται και μας επιτρέπει να απολαύσουμε τη ζωή. Κι εμείς θαρρούμε πως το διαφεντεύουμε......Μας άφησε ο Θεός αυτό το Ιμαρέτ να το διαχειριστούμε κι εμείς αρπάζουμε, κλέβουμε, αδικούμε, εκμεταλλευόμαστε, διεκδικούμε όλο και περισσότερα, μέχρι την ώρα που θα επιστρέψουμε το τομάρι μας εκεί που ανήκει, στο χώμα. Και θα αξίζει τότε με όσο ενός βοδιού ή ενός προβάτου, τίποτε παραπάνω"
"'Αρτα 1854, ο 'Ελληνας Λιόντος Θερσίτης γεννιέται την βραδιά που άγνωστοι δολοφονούν τον πατέρα του, την ίδια στιγμή στο διπλανό σπίτι έρχεται στον κόσμο ο Τούρκος Ντεζίπ. Η μοίρα των δυό αγοριών είναι κοινή, θηλάζουν το ίδιο γάλα και συνδέονται με μια βαθειά, αληθινή φιλία την οποία δε μπορεί να χαλάσει τίποτα. Ζουν μαζί την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, τον έρωτα, τις θύελλες αλλά και τις μπουνάτσες της εφηβικής ζωής και προχωρούν χέρι χέρι στην ενηλικίωση...μέχρι το 1877 που η Άρτα απελευθερώνεται από τους Τούρκους...
Ένα έξοχο βιβλίο ενός ταλαντούχου συγγραφέα. Απ' τη στιγμή που το ξεκινάς είναι αδύνατο να το αφήσεις. Λυρικές περιγραφές των τοπίων από τη μια αλλά και ρεαλιστική απεικόνιση των ιστορικών γεγονότων απ΄την άλλη. Η συμβίωση τριών εθνών, Ελλήνων, Τούρκων και Εβραίων στην πόλη της Άρτας αλλά και στην ευρύτερη περιοχή τα ύστερα χρόνια της Οθωμανικής Κυριαρχίας μέχρι την απελευθέρωση, περιγράφεται εναλλάξ απ΄τον Ντεζίπ και το Λιόντο δίνοντάς μας τη σφαιρική και αντικειμενική ανάλυση των γεγονότων.
Τα ήθη, τα έθιμα, οι θρησκείες, η καθημερινή ζωή, , οι έρωτες, οι γάμοι, οι θάνατοι, τα μίση και τα πάθη αλλά και οι συμπάθειες μεταξύ των λαών περιγράφονται λεπτομερώς προσδίδοντας μεγάλη λαογραφική αξία στο βιβλίο.
Οι χαρακτήρες συμβολικοί. Οι δύο μανάδες η Αγνή και η Σαφιγιέ , που το μητρικό τους φίλτρο υπερνικά τα εμπόδια της κάθε φυλής κι ορθώνεται μπρος σε κάθε κίνδυνο. Ο αδερφός του Ντεζίπ, Ντογάν, φανατικός υπέρμαχος του Ισλάμ, βασανιστής των Ελλήνων και του αδερφού του κι ο Έλληνας γείτονάς του Φάσγανος, δολοπλόκος, ατομιστής, καιροσκόπος, δολοφόνος. Η εξωτική χορεύτρια Καλίλα, προσωποίηση του πάθους και της αυτοκαταστροφής σέρνει το Ντεζίπ σ' έναν ολέθριο έρωτα και απ' την άλλη η αγνή Αναστασία που αγαπά ο Λιόντος. Και καταλύτης των πάντων ο παππούς Ισμαήλ, σοφός, με καθαρή ματιά, εμφανίζεται πάντα, απο μηχανής θεός, να δώσει τη λύση.
Διαβάζοντας το Ίμαρετ κερδιζεις πολλά. Το πιο σημαντικό ..τα λόγια του παππού Ισμαήλ"
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Άρτα 1854. Δυο αγόρια γεννιούνται την ίδια νύχτα, ένας Έλληνας κι ένας Τούρκος. Το μυθιστόρημα παρακολουθεί τη ζωή τους με φόντο την άγνωση το πλατύ κοινό ιστορία της περιοχής και όχι μόνο. Μια ολόκληρη εποχή αναπαρίσταται με μοναδικό τρόπο και χωρίς προκατάληψη παράλληλα με την περιπέτεια, τη δράση, τον έρωτα, τις κωμικές ή τις τραγικές καταστάσεις, τις συνεχείς ανατροπές και εκπλήξεις ώστε να κτιστεί ένα χορταστικό και συναρπαστικό βιβλίο. Στη σκιά του ρολογιού που χτυπά τις οθωμανικές ώρες Έλληνες, Τούρκοι και Εβραίοι. Οι δύο φίλοι, ο Λιόντος και ο Νετζίπ, μια δολοφονία μυστήριο, ο παππούς Ισμαήλ, η «μικρή» ακόμη Ελλάδα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο φανατικός Ντογάν, συγκρούσεις, επαναστάσεις, συνύπαρξη, καθημερινή ζωή, χοροεσπερίδες, Καφέ Αμάν, πετροπόλεμος, Απόκριες, Ραμαζάνι, χαμάμ, ο τουρκικός μπερντές του Καραγκιόζη, αφορισμοί, ο «άλλος» στα πρόσωπα και στις συνήθειες των κατοίκων των τριών φυλών, λαθρεμπόριο, κολίγοι, τσιφλικάδες, πλούτος και εξαθλίωση, γλυκιά και πικρή ζωή. Όλα έχουν θέση στο ιμαρέτ του Θεού.