Η Εύη σχολιάζει.... 04/06/2013
Τι ωραίο βιβλίο!!!
Μόλις τελείωσα το Φθινόπωρο της Μάγισσας και αναζήτησα με ανυπομονησία τη συνέχεια. Σε λίγες μέρες έφτασε στα χέρια μου μέσω δανεισμού (και αυτό :) )
Ενώ είχα ξεκινήσει άλλο στο ενδιάμεσο, του 'ζήτησα' συγνώμη :) και ξεκίνησα το διάβασμα. 500 και κάτι σελίδες που δεν σε αφήνουν στιγμή να βαρεθείς.
Νομίζω ότι οι προτάσεις μου για φέτος σε όποιον με ρωτήσει θα είναι αυτά τα 3 βιβλία της Καίτης Οικονόμου (Λευκή Ορχιδέα, Το Φθινόπωρο της Μάγισσας και αυτό)
Τα βιβλία αυτά στο σύνολό τους έχουν ένα τρόπο να σε "φυλακίζουν" στις σελίδες τους, να ζεις τους πρωταγωνιστές τους, τις αγωνίες τους, να υπάρχουν στο μυαλό σου ακόμα και όταν κλείσεις τις σελίδες τους.
Ίσως μέσα από τις ιστορίες τους να βλέπεις κομμάτια του εαυτού σου, των σκέψεών σου, των συναισθημάτων τους, δεν ξέρω.
Όταν μου σύστησαν την Λευκή Ορχιδέα όλοι μου έλεγαν ότι είναι τριλογία, ποιο πρέπει να διαβάσω πρώτο κτλ.
Ένιωθα λίγο να ψιλό ξενερώνω. "Δηλαδή θα πρέπει να διαβάσω και τα τρία για να καταλάβω τι γίνεται;" ρώταγα. Δεν μου αρέσουν αυτού του είδους οι δεσμεύσεις. Τώρα όμως κατάλαβα.
Η συγγραφέας δεν σου αφήνει τέτοια "κενά" Κάθε βιβλίο μπορεί να σταθεί άνετα μόνο του. Και αν κάποια στιγμή θέλει να πει ποιος είναι ποιος, τότε κάνει μια μικρή αναφορά έτσι για το ιστορικό. Αν δεν έχεις διαβάσει το προηγούμενο σίγουρα δεν μπερδεύεσαι. Αν το έχεις διαβάσει όμως λες "Ααα και ήθελα να μάθω τι έγινε με αυτούς!"
Τα βιβλία σίγουρα δεν θα σε "εκβιάσουν" στο να τα αγοράσεις. Θα νιώσεις την ανάγκη από μόνος σου :) :) :)
Ειλικρινά αν μου έλεγαν ότι βγήκε και συνέχεια θα έτρεχα να την αγοράσω.
Είναι βιβλία άνετα, καθημερινά, απλά, που σίγουρα θα βρεις κάτι δικό σου εκεί μέσα. Δεν βαραίνει το μυαλό σου με περιττές περιγραφές, αναλύσεις και στοιχεία μόνο και μόνο για να γεμίσουν οι σελίδες. Βιβλία που ενώ αναφέρονται σε ανθρώπινες σχέσεις δεν έχουν αυτό το μελιστάλακτο του πράγματος. Απλές, καθημερινές, ανθρώπινες! Αν φυσικά ψάχνετε κάτι για να "δουλέψετε" το μυαλό σας και να μπείτε σε βαθιές φιλοσοφίες σίγουρα δεν θα σας αρέσει.
Με τα βιβλία αυτά έκανα κάτι που είχα να το κάνω πολλά χρόνια. Διάβασμα πριν τον ύπνο. Διάβασμα μετά τον ύπνο. Κυρίως το βραδινό διάβασμα, όταν όλα έχουν ηρεμήσει και θέλεις λίγο να αδειάσει το μυαλό σου από τις καθημερινές εντάσεις, χωρίς τίποτα να σε διακόπτει είναι ένα και ένα. Λίγος χρόνος καθαρός, ήρεμος, ξεκούραστος
Ψηφίζω με χίλια και τα τρία βιβλία, θα ήθελα να τα δω σαν ταινία, θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα!!!!
πηγή φωτογραφίας και περίληψης: psichogios.gr
Μόλις τελείωσα το Φθινόπωρο της Μάγισσας και αναζήτησα με ανυπομονησία τη συνέχεια. Σε λίγες μέρες έφτασε στα χέρια μου μέσω δανεισμού (και αυτό :) )
Ενώ είχα ξεκινήσει άλλο στο ενδιάμεσο, του 'ζήτησα' συγνώμη :) και ξεκίνησα το διάβασμα. 500 και κάτι σελίδες που δεν σε αφήνουν στιγμή να βαρεθείς.
Νομίζω ότι οι προτάσεις μου για φέτος σε όποιον με ρωτήσει θα είναι αυτά τα 3 βιβλία της Καίτης Οικονόμου (Λευκή Ορχιδέα, Το Φθινόπωρο της Μάγισσας και αυτό)
Τα βιβλία αυτά στο σύνολό τους έχουν ένα τρόπο να σε "φυλακίζουν" στις σελίδες τους, να ζεις τους πρωταγωνιστές τους, τις αγωνίες τους, να υπάρχουν στο μυαλό σου ακόμα και όταν κλείσεις τις σελίδες τους.
Ίσως μέσα από τις ιστορίες τους να βλέπεις κομμάτια του εαυτού σου, των σκέψεών σου, των συναισθημάτων τους, δεν ξέρω.
Όταν μου σύστησαν την Λευκή Ορχιδέα όλοι μου έλεγαν ότι είναι τριλογία, ποιο πρέπει να διαβάσω πρώτο κτλ.
Ένιωθα λίγο να ψιλό ξενερώνω. "Δηλαδή θα πρέπει να διαβάσω και τα τρία για να καταλάβω τι γίνεται;" ρώταγα. Δεν μου αρέσουν αυτού του είδους οι δεσμεύσεις. Τώρα όμως κατάλαβα.
Η συγγραφέας δεν σου αφήνει τέτοια "κενά" Κάθε βιβλίο μπορεί να σταθεί άνετα μόνο του. Και αν κάποια στιγμή θέλει να πει ποιος είναι ποιος, τότε κάνει μια μικρή αναφορά έτσι για το ιστορικό. Αν δεν έχεις διαβάσει το προηγούμενο σίγουρα δεν μπερδεύεσαι. Αν το έχεις διαβάσει όμως λες "Ααα και ήθελα να μάθω τι έγινε με αυτούς!"
Τα βιβλία σίγουρα δεν θα σε "εκβιάσουν" στο να τα αγοράσεις. Θα νιώσεις την ανάγκη από μόνος σου :) :) :)
Ειλικρινά αν μου έλεγαν ότι βγήκε και συνέχεια θα έτρεχα να την αγοράσω.
Είναι βιβλία άνετα, καθημερινά, απλά, που σίγουρα θα βρεις κάτι δικό σου εκεί μέσα. Δεν βαραίνει το μυαλό σου με περιττές περιγραφές, αναλύσεις και στοιχεία μόνο και μόνο για να γεμίσουν οι σελίδες. Βιβλία που ενώ αναφέρονται σε ανθρώπινες σχέσεις δεν έχουν αυτό το μελιστάλακτο του πράγματος. Απλές, καθημερινές, ανθρώπινες! Αν φυσικά ψάχνετε κάτι για να "δουλέψετε" το μυαλό σας και να μπείτε σε βαθιές φιλοσοφίες σίγουρα δεν θα σας αρέσει.
Με τα βιβλία αυτά έκανα κάτι που είχα να το κάνω πολλά χρόνια. Διάβασμα πριν τον ύπνο. Διάβασμα μετά τον ύπνο. Κυρίως το βραδινό διάβασμα, όταν όλα έχουν ηρεμήσει και θέλεις λίγο να αδειάσει το μυαλό σου από τις καθημερινές εντάσεις, χωρίς τίποτα να σε διακόπτει είναι ένα και ένα. Λίγος χρόνος καθαρός, ήρεμος, ξεκούραστος
Ψηφίζω με χίλια και τα τρία βιβλία, θα ήθελα να τα δω σαν ταινία, θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα!!!!
πηγή φωτογραφίας και περίληψης: psichogios.gr
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Αυτό που είχε η Άννα με τον Φάνη ήταν μοναδικό και ανεπανάληπτο - έρωτας μαζί και πόλεμος, ευτυχία και απόγνωση, ζωή και θάνατος. Ένας άπιαστος αντικατοπτρισμός, κάτι που το φαντασιωνόταν μόνο η ίδια. Για αυτό χάθηκε τόσο εύκολα, επειδή δεν υπήρχε...
Η Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη απο την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που της συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο και αν προσπάθησε να βρεί απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Και άγγιξε το θάνατο.
Ο έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι όμως και λυτρωτής. Αν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί, αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της 'Αννας και του Φάνη
Η Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη απο την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που της συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο και αν προσπάθησε να βρεί απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Και άγγιξε το θάνατο.
Ο έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι όμως και λυτρωτής. Αν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί, αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της 'Αννας και του Φάνη