Η Εύη σχολιάζει... 23/01/2014
Έφτασε η ώρα να ξεκινήσω και το βιβλίο "Η ζωή που έλειπε". Σας είχα μιλήσει για αυτό στο "Μπορώ και αλλιώς" μιας και είχα παρακολουθήσει την παρουσίασή του. Αυτή η παρουσίαση λοιπόν μου έφερε και ένα "αρνητικό" αλλά μόνο για λίγο. Με το που ξεκίνησα να το διαβάζω δεν μπορούσα να μην έχω στο μυαλό μου ότι ο συγγραφέας ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή! Πράγμα λίγο κουραστικό γιατί το μυαλό δεν ταξίδευε ελεύθερο να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες...ήταν σαν να τις έπαιρνε έτοιμες χα χα :)
Οι πρώτες σελίδες μου άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα μιας και ήταν ιδιαίτερα περιγραφικές. Ο συγγραφέας έχει προσπαθήσει να αποτυπώσει επ ακριβώς μέσω των περιγραφών τον χώρο, το περιβάλλον, να σε βάλει μέσα σε αυτό, σαν να είσαι εκεί. Θεμιτό απο την μια αλλά θα το προτιμούσα σε μικρότερο βαθμό. Σε κάποια (λίγα) σημεία ήταν υπερβολικό. Σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν θα είμαι σε θέση να το δω αντικειμενικά, και αν συνεχίσει έτσι δεν θα μπορέσω να το ευχαριστηθώ.
Το βιβλίο αναφέρει μια ιστορία του τότε και του " σήμερα" και τα κεφάλαια εναλλάσσονται αντίστοιχα. Με το που ξεκίνησε η πρώτη αναφορά στο τότε, όλα τα παραπάνω αλλάξαν μονομιάς. Ο πρωταγωνιστής πήρε την δική του υπόσταση και οι περιγραφές ήταν τόσες όσες χρειάζονταν. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον και οι σελίδες γλίστραγαν κυριολεκτικά!
Η ιστορία συγκλονιστική μιας και είναι εμπνευσμένη από ένα αληθινό γεγονός που συνέβει στην Κατοχή. Από εκεί και πέρα, το βιβλίο δεν έφυγε από τα χέρια μου. Μέσα σε μια μέρα το είχα τελειώσει.
Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο....απορούσες...πόσο σκληρός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος; Πόσες αντοχές μπορεί να έχει κάποιος; Πώς η σκληρότητα ενός σημαδεύει και αλλάζει τις ζωές πολλών; Πόσο εύκολο είναι να βγάλεις τα λάθος συμπεράσματα απλά και μόνο γιατί στέκεσαι σε μια συγκεκριμένη οπτική γωνία; Όσο αφορά το τελευταίο δεν μπορείς παρά να συλλογιστείς πόσο συχνά αυτό γίνεται στην πραγματική, σημερινή ζωή; Πόσο εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα;
Ένα βιβλίο δυνατό, με συγκλονιστικές στιγμές, που σε κάνουν να θυμώνεις, να δακρύζεις με το μέχρι που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη σκληρότητα, που νιώθεις ώρες ώρες την καρδιά σου να σφίγγεται.
Στα βιβλία που έχω διαβάσει όλα αυτά τα χρόνια οι επιλογές μου δεν ήταν μόνο οι γνωστοί στον χώρο συγγραφείς και εκδοτικοί οίκοι.Κάθε άνθρωπος που παίρνει το ρίσκο να γράψει ένα βιβλίο είναι ένας άνθρωπος που δίνει μια ευκαιρία στο όνειρό του, στην έμπνευσή του. Που νιώθει ότι έχει κάτι να μοιραστεί. Για αυτό και προσπαθεί. Για αυτό και θα διαβάσω και το βιβλίο κάποιου που ακόμα δεν έχει αφήσει το αποτύπωμά του στον συγγραφικό κόσμο. 'Οπως θα ήθελα να κάνουν οι άλλοι αν έκανα την δική μου προσπάθεια κάποια στιγμή.
Δυστυχώς όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που είπα "δεν είναι τυχαία η επιτυχία των "σίγουρων χαρτιών".
Ευτυχώς υπήρξαν και κάποιες φορές που είπα "μπράβο! πολύ ωραία αποτύπωση, γραφή, μεταδοτικότητα κτλ" και συγκράτησα το όνομα για να δω αν θα επιβεβαιώσει την εντύπωσή μου και στην επόμενη προσπάθειά του.
Στην δεύτερη κατηγορία μπαίνει και ο Κώστας Κρομμυδας με αυτό το βιβλίο. Προσεχώς θα έχω την ευκαιρία να διαβάσω και το "Μπαμπά μεγάλωσέ με" και θα σας πω τις εντυπώσεις μου. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι λογοτεχνικό, θα περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο λογοτεχνικό βιβλίο του και εύχομαι να με αφήσει το ίδιο ευχαριστημένη.
Μέχρι τότε σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.... :)
Μια έξυπνη ιδέα είναι οτι ο εκδοτικός οίκος σας δίνει την δυνατότητα να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου on line εδώ
Οι πρώτες σελίδες μου άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα μιας και ήταν ιδιαίτερα περιγραφικές. Ο συγγραφέας έχει προσπαθήσει να αποτυπώσει επ ακριβώς μέσω των περιγραφών τον χώρο, το περιβάλλον, να σε βάλει μέσα σε αυτό, σαν να είσαι εκεί. Θεμιτό απο την μια αλλά θα το προτιμούσα σε μικρότερο βαθμό. Σε κάποια (λίγα) σημεία ήταν υπερβολικό. Σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν θα είμαι σε θέση να το δω αντικειμενικά, και αν συνεχίσει έτσι δεν θα μπορέσω να το ευχαριστηθώ.
Το βιβλίο αναφέρει μια ιστορία του τότε και του " σήμερα" και τα κεφάλαια εναλλάσσονται αντίστοιχα. Με το που ξεκίνησε η πρώτη αναφορά στο τότε, όλα τα παραπάνω αλλάξαν μονομιάς. Ο πρωταγωνιστής πήρε την δική του υπόσταση και οι περιγραφές ήταν τόσες όσες χρειάζονταν. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον και οι σελίδες γλίστραγαν κυριολεκτικά!
Η ιστορία συγκλονιστική μιας και είναι εμπνευσμένη από ένα αληθινό γεγονός που συνέβει στην Κατοχή. Από εκεί και πέρα, το βιβλίο δεν έφυγε από τα χέρια μου. Μέσα σε μια μέρα το είχα τελειώσει.
Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο....απορούσες...πόσο σκληρός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος; Πόσες αντοχές μπορεί να έχει κάποιος; Πώς η σκληρότητα ενός σημαδεύει και αλλάζει τις ζωές πολλών; Πόσο εύκολο είναι να βγάλεις τα λάθος συμπεράσματα απλά και μόνο γιατί στέκεσαι σε μια συγκεκριμένη οπτική γωνία; Όσο αφορά το τελευταίο δεν μπορείς παρά να συλλογιστείς πόσο συχνά αυτό γίνεται στην πραγματική, σημερινή ζωή; Πόσο εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα;
Ένα βιβλίο δυνατό, με συγκλονιστικές στιγμές, που σε κάνουν να θυμώνεις, να δακρύζεις με το μέχρι που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη σκληρότητα, που νιώθεις ώρες ώρες την καρδιά σου να σφίγγεται.
Στα βιβλία που έχω διαβάσει όλα αυτά τα χρόνια οι επιλογές μου δεν ήταν μόνο οι γνωστοί στον χώρο συγγραφείς και εκδοτικοί οίκοι.Κάθε άνθρωπος που παίρνει το ρίσκο να γράψει ένα βιβλίο είναι ένας άνθρωπος που δίνει μια ευκαιρία στο όνειρό του, στην έμπνευσή του. Που νιώθει ότι έχει κάτι να μοιραστεί. Για αυτό και προσπαθεί. Για αυτό και θα διαβάσω και το βιβλίο κάποιου που ακόμα δεν έχει αφήσει το αποτύπωμά του στον συγγραφικό κόσμο. 'Οπως θα ήθελα να κάνουν οι άλλοι αν έκανα την δική μου προσπάθεια κάποια στιγμή.
Δυστυχώς όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που είπα "δεν είναι τυχαία η επιτυχία των "σίγουρων χαρτιών".
Ευτυχώς υπήρξαν και κάποιες φορές που είπα "μπράβο! πολύ ωραία αποτύπωση, γραφή, μεταδοτικότητα κτλ" και συγκράτησα το όνομα για να δω αν θα επιβεβαιώσει την εντύπωσή μου και στην επόμενη προσπάθειά του.
Στην δεύτερη κατηγορία μπαίνει και ο Κώστας Κρομμυδας με αυτό το βιβλίο. Προσεχώς θα έχω την ευκαιρία να διαβάσω και το "Μπαμπά μεγάλωσέ με" και θα σας πω τις εντυπώσεις μου. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι λογοτεχνικό, θα περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο λογοτεχνικό βιβλίο του και εύχομαι να με αφήσει το ίδιο ευχαριστημένη.
Μέχρι τότε σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.... :)
Μια έξυπνη ιδέα είναι οτι ο εκδοτικός οίκος σας δίνει την δυνατότητα να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου on line εδώ
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Δύο ιστορίες αγάπης και απόλυτου έρωτα εμπνευσμένες από ένα αληθινό γεγονός που συνέβη την περίοδο της Kατοχής.Μπορούν ένας άνδρας και μια γυναίκα που συναντιούνται σήμερα και ερωτεύονται παράφορα να συνεχίσουν τον έρωτα δυο ανθρώπων που έζησαν σχεδόν εβδομήντα χρόνια πριν;Ποιο είναι το καλά κρυμμένο μυστικό που συνδέει αυτές τις δύο ιστορίες;Και πώς αντιδρούν όταν αυτό έρχεται στο φως και είναι ικανό να επηρεάσει δραματικά τη ζωή όχι μόνο τη δική τους αλλά και των γύρω τους;Θα γίνει η αλήθεια αιτία να διαλυθεί μια μοναδική σχέση ή θα ενώσει ακόμα πιο πολύ αυτούς τους ανθρώπους στο σήμερα, που άθελά τους βρέθηκαν να κληρονομούν τις τραγικές αλλά γεμάτες έρωτα ιστορίες των προγόνων τους;Πολλές φορές η μοίρα κεντά το μέλλον των ανθρώπων κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν τους…