Η Εύη σχολιάζει.... 20/08/2014
Μμμ... είμαι λίγο συγκρατημένη με αυτό το βιβλίο. Μέχρι τα μισά περίπου δεν μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Απο εκεί και πέρα άρχισε κάτι να γίνεται. Το βασικό θέμα είναι οι διαφορές και οι ομοιότητες μεταξύ μανας - κόρης-εγγονής και το πως η κάθε μια θέλει να απαγκιστρωθεί απο την άλλη. Πώς τα βήματα της μιας επηρεάζουν την άλλη και όταν τελικά έρχεται η λύτρωση που τόσο επιθυμούν βρίσκουν τις ισορροπίες τους άραγε;
Οι ζωές των ηρωίδων έχουν μια παρακμή χωρίς σαφή όρια και αρμοδιότητες. Υπάρχουν μπλεγμένες καταστάσεις και συναισθήματα και όλα αυτά έχουν φυσικά αντίκτυπο στην καθημερινή τους ζωή.
Αν έχετε κάποιο άλλο βιβλίο που σας το έχουν περιγράψει με πιο έντονα συναισθήματα θα έλεγα να διαβάσετε εκείνο πρώτα. Αν το έχετε διαβάσει θα ήθελα να δω τις απόψεις σας. Κάπου νιώθω ότι δεν του έδωσα την προσοχή που ίσως του άξιζε και για αυτό δεν το πήρα ζεστά απο την αρχή. Παρόλα αυτά όμως δυσκολεύτηκε να με "κερδίσει"
Οι ζωές των ηρωίδων έχουν μια παρακμή χωρίς σαφή όρια και αρμοδιότητες. Υπάρχουν μπλεγμένες καταστάσεις και συναισθήματα και όλα αυτά έχουν φυσικά αντίκτυπο στην καθημερινή τους ζωή.
Αν έχετε κάποιο άλλο βιβλίο που σας το έχουν περιγράψει με πιο έντονα συναισθήματα θα έλεγα να διαβάσετε εκείνο πρώτα. Αν το έχετε διαβάσει θα ήθελα να δω τις απόψεις σας. Κάπου νιώθω ότι δεν του έδωσα την προσοχή που ίσως του άξιζε και για αυτό δεν το πήρα ζεστά απο την αρχή. Παρόλα αυτά όμως δυσκολεύτηκε να με "κερδίσει"
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Λένε πως η μοίρα μας είναι ο χαρακτήρας μας. Λένε πως η μοίρα μας είναι οι
άλλοι. Η μοίρα της Μάγδας σημαδεύτηκε όταν, σε δυστύχημα, έχασε τον πατέρα της.
Ήταν εφτά χρονών τότε, κι έμεινε με τη μάνα της, ένα αλλοπρόσαλλο άτομο, που
πάλευε να ζήσει, τσαλαβουτώντας ανεύθυνα, σε νερά δύο πόντων. «Δε θα του
συγχωρήσω ποτέ του πατέρα μου που πήγε και σκοτώθηκε», φώναξε μια μέρα η Μάγδα
στην Τασώ, τη φίλη της, και δεν ήταν παιδί πια. Σαράντα τριών ήταν. Ζωή
σπασμωδική, αυτοκαταστροφική από ένα μυστικό βαρύ, ανομολόγητο ορίζει τα βήματά
της, μέχρις ότου, αγγίζοντας το μηδέν, η μεγάλη εξομολόγηση θα γίνει επιτέλους,
και η πορεία για το φως θα αρχίσει.
άλλοι. Η μοίρα της Μάγδας σημαδεύτηκε όταν, σε δυστύχημα, έχασε τον πατέρα της.
Ήταν εφτά χρονών τότε, κι έμεινε με τη μάνα της, ένα αλλοπρόσαλλο άτομο, που
πάλευε να ζήσει, τσαλαβουτώντας ανεύθυνα, σε νερά δύο πόντων. «Δε θα του
συγχωρήσω ποτέ του πατέρα μου που πήγε και σκοτώθηκε», φώναξε μια μέρα η Μάγδα
στην Τασώ, τη φίλη της, και δεν ήταν παιδί πια. Σαράντα τριών ήταν. Ζωή
σπασμωδική, αυτοκαταστροφική από ένα μυστικό βαρύ, ανομολόγητο ορίζει τα βήματά
της, μέχρις ότου, αγγίζοντας το μηδέν, η μεγάλη εξομολόγηση θα γίνει επιτέλους,
και η πορεία για το φως θα αρχίσει.