Η Εύη σχολιάζει. ... 25/8/2013
Με μπέρδεψε λίγο αυτό το βιβλίο. Δεν με κράτησε απο την αρχή. Παρόλα αυτά το τελείωσα. Η ιστορία έχει να κάνει με 2 νέους διαφορετικούς μεταξύ τους που τους ενώνει η αγάπη και ο έρωτας. Μια αρχαιολογική ανασκαφή φέρνει στο φως τον Άττι έναν θεό που απο προδοσία του έρωτά του ευνουχίστηκε. Ο μύθος λέει οτι οι θεοί που έρχονται στο φως θέλουν να ζήσουν. Το βιβλίο έχει πολλές ερωτικές περιγραφές αλλά ακόμα και το "πικάντικο" αυτό στοιχείο πάλι δεν ήταν ικανό να κρατήσει το ενδιαφέρον μου. Αν το έχετε διαβάσει στείλτε τις απόψεις σας :)
Πηγή φωτογραφίας: getaprice.gr
Πηγή φωτογραφίας: getaprice.gr
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Μόνο ο έρωτας θα μπορούσε να φέρει κοντά δυο τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Ο Λάμπης, αρσενικό που ξεσήκωνε κάθε γυναίκα, δεμένος με τον τόπο του, αμόρφωτος, μα διψασμένος για μάθηση. Η Ανδρούλα, θηλυκό ποθητό, φοιτήτρια αρχαιολογίας, στην αρχή μιας σταδιοδρομίας που όλοι βεβαίωναν πως θα ήταν λαμπρή. Γνωρίστηκαν σε κάποια αρχαιολογική ανασκαφή. Το πάθος πλημμύρισε μεμιάς τις καρδιές τους, και τα φλογερά αγκαλιάσματα τους τελείωναν πάντα με όρκους αιώνιας πίστης, δοσμένους με την ευκολία που χαρίζουν στις νεανικές ψυχές οι παράφορες νύχτες. Μα οι σκιές του απομεσήμερου ψηλώνουν καμία φορά επικίνδυνα, ακόμα και αν προέρχονται απο ένα ταπεινό αγαλματάκι. Όταν τα χέρια της Ανδρούλας ανέσυραν από το χώμα το ειδώλιο του Άττι, του θεού που πάτησε τον όρκο του, πρόδωσε τον έρωτά του και τιμώρησε τον εαυτό του με ευνουχισμό, η κοπέλα ένιωσε τον συγκλονιστικό του μύθο να μπαίνει στο κορμί της σαν ύπουλο δηλητήριο. Αποφάσισε να τον αγνοήσει, μα έκανε λάθος: οι μύθοι εκδικούνται, όταν δεν τους υπολογίζεις...