Η Εύη σχολιάζει.... 20/8/2014
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω γιατί απλά δεν θυμόμουν πολύ την ιστορία του και ήθελα να ξέρω για τι μιλάω όταν θα έκανα τα σχόλιά μου. Η πρώτη φορά που το διάβασα ήταν το 2008 και πραγματικά απορώ γιατί δεν το θυμόμουν μιας και η ιστορία είναι βατή και δεν σε κουράζει. Η ιστορία αφορά δίδυμες αδελφές οπου ανάμεσά τους μπήκε ενας άντρας και το πως αυτό σημάδεψε την ζωή τους. Αξιζαν τελικά 13 ολόκληρα χρόνια που πήγαν χαμένα;
Άξιζε τόσος πόνος και τόση μοναξιά; Ενα ατύχημα ανατρέπει όλες τις "ισορροπίες" όταν τα πάντα γυρίζουν πια γύρω απο ενα ορφανό κορίτσι που χρειάζεται φροντίδα τόσο σωματική όσο και ψυχολογική.
Πόσα μυστικά ερχονται στην επιφάνεια; Πόσα μπορεί να αντέξει μια ψυχή;
Την Πασχαλία Τραυλού την απόλαυσα και στο "Με μπαλαντέρ τη μοναξιά" ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ!
Ένα αξιόλογο απόσπασμα μπορείτε να διαβάσετε και στην σελίδα των εκδόσεων που θα βρείτε πιο κάτω
Πηγή φωτογραφίας www.psichiogos.gr
Άξιζε τόσος πόνος και τόση μοναξιά; Ενα ατύχημα ανατρέπει όλες τις "ισορροπίες" όταν τα πάντα γυρίζουν πια γύρω απο ενα ορφανό κορίτσι που χρειάζεται φροντίδα τόσο σωματική όσο και ψυχολογική.
Πόσα μυστικά ερχονται στην επιφάνεια; Πόσα μπορεί να αντέξει μια ψυχή;
Την Πασχαλία Τραυλού την απόλαυσα και στο "Με μπαλαντέρ τη μοναξιά" ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ!
Ένα αξιόλογο απόσπασμα μπορείτε να διαβάσετε και στην σελίδα των εκδόσεων που θα βρείτε πιο κάτω
Πηγή φωτογραφίας www.psichiogos.gr
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Έβγαινε εκείνη από το ασανσέρ πάνω στο αναπηρικό της καροτσάκι κι έμπαινε ο έρωτας μ’ ένα τσιγάρο αναμμένο στα χείλη, θυμίζοντάς της αυτόματα μια αφίσα του Τζέιμς Ντιν που είχε κρεμασμένη αντίκρυ στο κρεβάτι της. Φαρδύ στέρνο σ’ ένα κορμί λιγνό σαν μίσχος, ίδιο με χορευτή μπαλέτου, πουκάμισο λευκό, λινό, και δυο μάτια κάρβουνα, με βλέμμα που, όταν βυθίστηκε στη σμαραγδένια θάλασσα της ματιάς της, έκανε την κοπέλα να αναριγήσει. Με κοίταξε σαν να είμαι ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα, σκεφτόταν, κι από εκείνη τη συνάντηση ένιωσε αυτό που χρόνια γύρευε έπειτα από το καταραμένο ατύχημα: να την κοιτάξει ένας άντρας απλώς ως γυναίκα, χωρίς ίχνος οίκτου στο βλέμμα του, και να κοιτάξει κι αυτή το μέλλον χωρίς να σκοντάφτει πάντα στο παρελθόν… Μα πάνω που χάραζε, μια βροχή έσταξε το βαρύ της δάκρυ, λες και ήξερε κάτι σκληρό που το κορίτσι αγνοούσε. Ευτυχώς, ο φύλακας άγγελός της με τα φτερά από μετάξι ήταν εκεί…