Η Εύη σχολιάζει... 22/01/2014
Πολλά χρόνια πριν είχα δει αυτό το βιβλίο και δεν το είχα πάρει τότε. Μου άρεσε ο τίτλος του. Πρόσφατα το αγόρασα σε ένα bazaar βιβλίων.
Το βιβλίο μιλάει για τις ζωές κάποιον φίλων και πως εξελίσσονται στον χρόνο. Δεν σου αφήνει όσα πιθανόν να σε "προδιαθέτει" ο τίτλος, τουλάχιστον για μένα.
Δεν μου είναι εύκολο να πω αρνητικούς χαρακτηρισμούς για ενα βιβλίο γιατί σκέφτομαι οτι πίσω απο αυτό βρίσκεται ένας άνθρωπος που φυσικά είχε ότι καλύτερο στο μυαλό του και φυσικά δεν θα ήθελε να διαβάζει άσχημες κριτικές. Η εντύπωση που αφήνει ένα βιβλίο φυσικά διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο και αυτό άλλωστε είναι και η ομορφιά του πολλές φορές.
Χωρίς λοιπόν να θέλω να "υποτιμήσω" την προσπάθεια κανενός, θα έλεγα ότι αυτό το βιβλίο δεν με τράβηξε καθόλου. Παρότι είναι μικρό σε σελίδες, σκεφτόμουν ότι δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον να μάθω τι γίνεται πάρα κάτω και το τελείωσα για να το τελειώσω.
Δεν ξέρω γιατί. Δεν ήταν ότι οι ζωές των πρωταγωνιστών δεν ήταν ρόδινες. Τόσα βιβλία έχω διαβάσει δεν με κράτησε ποτέ πίσω κάτι τέτοιο.
Αν το έχετε διαβάσει θα χαρώ να φιλοξενήσω τις εντυπώσεις σας. Αν βασιστείτε στις δικές μου θα έλεγα να το διαβάσετε. Αλλωστε πιστεύω ότι όλα τα βιβλία πρέπει να έχουν την ευκαιρία να μας δείξουν τι θέλουν να μας δώσουν. Απλά αν έχετε κάποιο άλλο που να σας κάνει πιο πολύ κλικ, διαβάστε το μετά
Το βιβλίο μιλάει για τις ζωές κάποιον φίλων και πως εξελίσσονται στον χρόνο. Δεν σου αφήνει όσα πιθανόν να σε "προδιαθέτει" ο τίτλος, τουλάχιστον για μένα.
Δεν μου είναι εύκολο να πω αρνητικούς χαρακτηρισμούς για ενα βιβλίο γιατί σκέφτομαι οτι πίσω απο αυτό βρίσκεται ένας άνθρωπος που φυσικά είχε ότι καλύτερο στο μυαλό του και φυσικά δεν θα ήθελε να διαβάζει άσχημες κριτικές. Η εντύπωση που αφήνει ένα βιβλίο φυσικά διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο και αυτό άλλωστε είναι και η ομορφιά του πολλές φορές.
Χωρίς λοιπόν να θέλω να "υποτιμήσω" την προσπάθεια κανενός, θα έλεγα ότι αυτό το βιβλίο δεν με τράβηξε καθόλου. Παρότι είναι μικρό σε σελίδες, σκεφτόμουν ότι δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον να μάθω τι γίνεται πάρα κάτω και το τελείωσα για να το τελειώσω.
Δεν ξέρω γιατί. Δεν ήταν ότι οι ζωές των πρωταγωνιστών δεν ήταν ρόδινες. Τόσα βιβλία έχω διαβάσει δεν με κράτησε ποτέ πίσω κάτι τέτοιο.
Αν το έχετε διαβάσει θα χαρώ να φιλοξενήσω τις εντυπώσεις σας. Αν βασιστείτε στις δικές μου θα έλεγα να το διαβάσετε. Αλλωστε πιστεύω ότι όλα τα βιβλία πρέπει να έχουν την ευκαιρία να μας δείξουν τι θέλουν να μας δώσουν. Απλά αν έχετε κάποιο άλλο που να σας κάνει πιο πολύ κλικ, διαβάστε το μετά
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Ο Σταμάτης και η Βενετία χωρίζουν.
Η Βενετία παίρνει τις φωτογραφίες, το ινδικό της μαξιλάρι, το θηλυκό πουλί απ'
το κλουβί. Ο Σταμάτης μένει σύξυλος! "Πώς τόλμησε να χωρίσει τα πουλιά;"
Η Μίρκα άφησε τον μεγάλο έρωτα της ζωής της και παντρεύτηκε τον Νίκο. "Και τι
ήταν ο Νίκος; Ο Νίκος δεν ήταν σαν τον Μπάμπη. Και τι ήταν ο Μπάμπης; Ο Μπάμπης
ήταν ο τζίτζικας του παραμυθιού."
Ο Γιώργος, ανάμεσα στη μάνα του και την Ελένη, "εκείνο το απόγευμα των μεγάλων
αποφάσεων, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων."
Έχουμε τα χάλια μας, έχουμε και το Μπάμπη! "Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα!" Τι
του λες τώρα;Μια παρέα. Όλοι για έναν; Ή μήπως μόνο αυτός, ο ένας, για όλους;